Opowieść podręcznej

Dystopia, która mimo że napisana czterdzieści lat temu, przedstawia nadal niepokojącą wizję. Autorka prowadzi historię niespiesznie, a niewyjaśnione tajemnice jej świata, nie pozwalają czytelnikowi przestać odczuwać trwogi.

Dystopia, która mimo że napisana czterdzieści lat temu, przedstawia nadal niepokojącą wizję. Autorka prowadzi historię niespiesznie, a niewyjaśnione tajemnice jej świata, nie pozwalają czytelnikowi przestać odczuwać trwogi.

Margaret Atwood urzekła mnie "Kocim okiem". Byłam podekscytowana na myśl, by poznać ją od innej autorskiej strony, tej bliższej sci-fi.

Nie powiem jednak, żebym była "Opowieścią podręcznej" równie oczarowana, jak tą bardziej przyziemną literaturą autorki. Wręcz przeciwnie. W "Opowieści..." sporo mi zabrakło. Wydaje się rozdarta, niepełna - podobnie jak wykreowany na jej potrzeby świat.

Od "Testamentów", kontynuacji "Podręcznej", się wykręcę. Chętnie sięgnę natomiast po inną propozycję Margaret Atwood.

I niech tak zostanie.

Margaret Atwood urzekła mnie "Kocim okiem". Byłam podekscytowana na myśl, by poznać ją od innej autorskiej strony, tej bliższej sci-fi.

Nie powiem jednak, żebym była "Opowieścią podręcznej" równie oczarowana, jak tą bardziej przyziemną literaturą autorki. Wręcz przeciwnie. W "Opowieści..." sporo mi zabrakło. Wydaje się rozdarta, niepełna - podobnie jak wykreowany na jej...

Ludzie kobietom zgotowali ten los. Niesamowicie opisana dystopia, momentami za bardzo skupiająca się na szczegółach z życia Fredy, niemniej zasady i geneza świata przedstawionego bardzo spójne i niepokojąco bliskie.

Ludzie kobietom zgotowali ten los. Niesamowicie opisana dystopia, momentami za bardzo skupiająca się na szczegółach z życia Fredy, niemniej zasady i geneza świata przedstawionego bardzo spójne i niepokojąco bliskie.

Kiedy "1984" spotka Kaję Godek.

Kiedy "1984" spotka Kaję Godek.

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki były jak wepchnięte na siłę, choć dało się wyczytać z nich jakąś niemoc charakterystyczną dla dystopii. niemoc to też druga rzecz, która zwiększa się proporcjonalne do ilości stron.
okropne zakończenie zmuszające do sięgnięcia po kolejną część, co w przypadku dystopii może trochę się mijać z tym, co opowieść miała przekazać. choć biorąc pod uwagę fakt, że następna część powstała po trzydziestu latach, przywodzi na myśl, że autorka Kingowsko nie wiedziała, jak zakończyć powieść. nie wiadomo co gorsze.

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki były jak wepchnięte na siłę, choć dało się wyczytać z nich jakąś niemoc...

Długo i jak pies do jeża zabierałem się do tej książki. A bo to bestseller, bo pewnie "feministyczny manifest" - lepiej trzymać się z daleka. Nic głupszego nie mogłbym popełnić! Świetna literatura - o, odkrycie! - jest świetna niezależnie z jakiego światopoglądu zaserwowana; no i większość czasami ma rację - nie ma co a priori dyskryminować bestsellerów. "Opowieść podręcznej" jest bardziej przerazająca i przejmująca niż "1984" Orwella. Jest to najlepsza dystopia jaką dane mi było przeczytać. Ukłony należą się też tłumaczce za wspaniały przekład.

Długo i jak pies do jeża zabierałem się do tej książki. A bo to bestseller, bo pewnie "feministyczny manifest" - lepiej trzymać się z daleka. Nic głupszego nie mogłbym popełnić! Świetna literatura - o, odkrycie! - jest świetna niezależnie z jakiego światopoglądu zaserwowana; no i większość czasami ma rację - nie ma co a priori dyskryminować bestsellerów. "Opowieść...

Czytając cały czas byłam zdenerwowana. Jakie to wszystko prawdopodobne, jak łatwo wykluczyć i pozbawić praw część społeczeństwa. A zaczyna się od drobiazgów, od drobnych niedogodności. Niemożliwe, żeby tak miało być, to chwilowe; straszna historia...

Czytając cały czas byłam zdenerwowana. Jakie to wszystko prawdopodobne, jak łatwo wykluczyć i pozbawić praw część społeczeństwa. A zaczyna się od drobiazgów, od drobnych niedogodności. Niemożliwe, żeby tak miało być, to chwilowe; straszna historia...

Nie porwała mnie fabuła. Szczerze trochę nudza mnie ta książka. Brak zwrotów akcji, monotonna.

Nie porwała mnie fabuła. Szczerze trochę nudza mnie ta książka. Brak zwrotów akcji, monotonna.

Ciekawy ostatni rozdział ktory tchną trochę ducha w całą historię.

Ciekawy ostatni rozdział ktory tchną trochę ducha w całą historię.

Szczerze spodziewałam się ciekawszego zakończenia, gdyż w powieści występowały fragmenty, które wywierały we mnie uczucie niepokoju. Aczkolwiek brakowało mi pewnego rodzaju pazura, wyraźniejszych splotów akcji oraz zaciętości.

Szczerze spodziewałam się ciekawszego zakończenia, gdyż w powieści występowały fragmenty, które wywierały we mnie uczucie niepokoju. Aczkolwiek brakowało mi pewnego rodzaju pazura, wyraźniejszych splotów akcji oraz zaciętości.